Mój pierwszy kontakt ze STOLPERSTEIN-em nastąpił kilkanaście lat temu w jednej z dzielnic Bonn, w Duisdorf. Pewnego, słonecznego dnia przechodząc obok jednej z kamienic,
do czasów drugiej wojny światowej zamieszkałej przez Żydów, zauważyłam kątem oka błysk na powierzchni chodnika. Zafrapowana przystanęłam w tym miejscu i zatopiłam mój wzrok
w żydowskie imiona wtłoczone w mosiądz o formie kamienia. Przeszły mnie ciarki. Od razu wiedziałam co to może oznaczać. Przeniosłam się empatycznie w czasy pogromu i nie
mogłam powstrzymać się od łez. Mój mąż był zaskoczony tą moją intensywną reakcją. Wyraził obawy, że moja empatia w końcu kiedyś mi zaszkodzi. Widziałam jednak,
że i on sam był pod silnym wrażeniem.

Moja druga „potyczka“ o STOLPERSTEIN nastąpiła w roku 2014, kiedy razem z moim mężem wracaliśmy z kursu tańca, na który uczęszczaliśmy w centrum Bonn.
Idąc placem przed Starym Ratuszem bardzo uważałam na każdy krok, ponieważ szłam w szpilkach po kostce brukowej. W pewnym momencie moją uwagę przykuły podłużne,
nieduże, mosiężne elementy, niby chaotycznie rozrzucone w określonym zakręgu placu.
Zaczęłam wczytywać się we wtopione w nie słowa i zdałam sobie sprawę, że stanowią one symbole grzbietów książek. Młoda kobieta, przechodząca koło mnie z dziecięcym wózkiem,
widząc moje zafrapowanie i słysząc moje na głos wypowiadane komentarze potwierdziła moje przypuszczenia, dodając szczegółowe informacje dotyczące mojego obiektu zainteresowania.
Kobieta robiła na mnie wrażenie osoby wykształconej i błyskotliwej. Miałam wrażenie, że ta werbalna wymiana ze mną sprawia jej przyjemność a ja ciesząc się tym niespodziewanym
źródłem wiedzy bardzo niechętnie uległam delikatnym sugestiom mojego męża, mającym nakłonić mnie do ruszenia w drogę powrotną. Zrozumiałe, w końcu taki kurs tańca daje się we znaki.
Wracając do domu niosłam w sobie bardzo miły klimat zabarwiony jednak silną emocją wywołaną poprzez STOLPERSTEIN-e.

Temu wierszowi nadałam celowo tytuł w języku niemieckim. Bo właśnie w Niemczech w 2002 roku rozpoczęła się historia projektu „STOLPERSTEIN“.
Jego inicjatorem jest niemiecki artysta Gunter Deming. To on zaprojektował betonowe bloki ( 10cm/10cm ), w które zanurzone są mosiężne płyty uwieczniające imiona i nazwiska ofiar nazizmu.
W ramach tego projektu uwiecznieni zostali również autorzy dzieł literackich, które zostały zniszczone podczas akcji palenia książek, przeprowadzonej przez neonazistów w 1933 roku,
przed Starym Ratuszem w Bonn. Ofiarą ognia padły wtedy przede wszystkim dzieła pisarzy żydowskich ale również tych o zapatrywaniach pacyfistycznych, socjalnie-demokratycznych czy komunistycznych.
A należeli do nich autorzy tacy jak np.: Bertold Brecht, Ernst Hemingway, Irmgard Keun und Artur Schnitzler.

Co roku, w maju na placu przed Starym Ratuszem w Bonn, odbywają się odczyty cytatów z książek pisarzy stojących w czasach neonazizmu na tzw.“ Czarnej liście“, która zawierała 450 nazwisk.
Na tym też placu, w pobliżu ratusza, w pewnego rodzaju małej krypcie, umieszczona jest skrzynia z wybranymi dziełami. Każdego roku jej zawartość jest wymieniana, aby żaden z wówczas
prześladowanych autorów nie poszedł w zapomnienie. Po zakończeniu odczytu książki te zostają bezpłatnie rozdawane wśród obecnych tam słuchaczy.