Wiersz „Wiewiórka” dedykuję mojemu ś.p. bratu Ryszardowi Świtalowi.
Zawiera on prawdziwy fragment mojego dzieciństwa. A widok wiewiórki natychmiast przywołuje we mnie wspomnienia o moim bracie.

Rysiu, był przede wszystkim kochającym bratem, ale również moim Aniołem Stróżem, doradcą i kumplem w jednej osobie. Jako mały brzdąc
uwielbiałam się z nim przekomarzać, „szaleć” i wygłupiać. Mój brat był ode mnie 11 i pół roku starszy. Traktował mnie prawie z ojcowskim pobłażaniem i wyrozumiałością.
Moje dzieciństwo było dzięki niemu pełne wrażeń i przygód. Nauczył mnie wszystkich „podwórkowych” sztuczek, które powinien w tamtych czasach znać każdy szanujący się chłopak.
Np.:
– mój pierwszy latawiec, to była konstrukcja spod jego ręki
– zrobił dla mnie gwizdek sędziowski ze świeżej gałązki lipy, z ziarnkiem grochu, dla sędziowskiego efektu brzmienia
– zrobił dla mnie procę i nauczył mnie nią celnie strzelać
– nauczył mnie jak łapać ptaki „pod miskę”
– skonstruował dla mnie karabin maszynowy z odpadów hydraulicznych i stolarskich
– zabierał mnie na motorowe i samochodowe wycieczki nad okoliczne jeziora
– w 2 klasie podstawówki nauczył mnie grać w pokera
– trenował mnie w siłowaniu się „na rękę” i w zapasach itd…
– kiedy byłam chora, razem z siostrami śpiewał mi piosenki i nosił mnie „na barana” (uwielbiałam to), żeby nie jakoś zabawić i ukoić mój płacz
– wymyślał dowcipne zabawy, które kształtowały moją pomysłowość i spryt.

Wszystkim, co robił pod moim adresem, wzmacniał moją osobowość.
Lista mogłaby być nieskończenie długa.

Jakże wielkie było zdziwienie moich rodziców, kiedy mając 6 lat, oświadczyłam im, że chcę zostać baletnicą. Nie pilotem, strażakiem czy policjantem.

Mój brat był bardzo charyzmatyczny i posiadał dużo mądrości życiowej. Może dlatego, że od najmłodszych lat czuł się wraz z rodzicami współodpowiedzialny za rodzinę.
Okazywał innym szacunek. Ludzie chętnie przebywali w jego towarzystwie. Był dowcipny i jednocześnie mentorsko dojrzały.

Miał bardzo szlachetną osobowość. Brakuje mi go niezmiernie. Tak bardzo chciałabym cofnąć czas…

Chcę, aby cały świat wiedział, jakim wspaniałym człowiekiem był mój bart Ryszard.